Chapter 2 - So Long
"Ang sakit sakit... Sana pinatay na lang niya ako... Bakit ba? Mahal na mahal ko siya... Panget ba ako?"
Paulit-ulit niya yang sinasabi. Umiiyak. Hindi naman siya panget, actually maganda siya. Maputi. Sexy. Bagsak na at mahabang buhok. Dyosa.
'DYOSANG MAY AMATS,' bulong ko sa sarili.
Nilapitan na kami ng guard, "boy, last train na yang parating... Sa bahay na kayo mag-usap," sabay tapik sa balikat ko at umalis.
Last train? Anong oras na ba?
10:27pm.
Ha??! Ganon na siya katagal emote? Tumayo na ako.
"Tara! Sasakay na tayo! Last train na daw," yaya ko sa kanya.
Hindi siya tumayo, humiga pa sa siya.
Dumating na ang tren at nagbukas na ng pinto.
Hinatak ko na siya, "halika na!"
"Ayoko!!!" sigaw niya.
'Siraulo ka!' bulong ko, binuhat ko na siya at pumasok sa tren. Sakto, sumara na ang pinto. Dahan-dahan ko siyang inupo sa upuan, nang biglang umandar na ang tren.
Siya, napahiga sa upuan. Ako? Gumulong. Hindi pa ba sapat ang kahihiyang inabot ko kanina? Matatapos na lang ang araw, pinaliguan pa ako ng kamalasan...
"Shit!!!" sigaw ko, pag-angat ko ng ulo ko, nasa tapat ko ang dalawang matandang Madre, sabay pa silang napa-krus habang nakatitig sa akin.
Napatungo na lang ako, "pasensya po..." at bumalik sa babaeng lasinggerang pahamak sa buhay ko.
Nung iuupo ko siya, gustong-gusto kong sa buhok siya hatakin, pasalamat siya't nakatingin pa sa akin yung mga Madre.
Maya-maya pa... Quezon Avenue Station na. Nakalimutan ko siyang tanungin kung saan ba siya baba. Ginising ko siya. "Saan ka bababa?" tanong ko sa kanya.
Nag-isip siya saglit, dinilaan ang labi, tumitig sa akin at sumagot, "Pasay," sumara na ulit ang pinto.
"PASAY??!" sigaw ko, "P****g-i*ang yan! Anong ginagawa mo sa North Bound!!?"
Sumama na ang tingin sa akin nung dalawang Madre. Napapikit na lang ako.
No comments:
Post a Comment