Pulang Kandila

“Kaya ko ‘to,” bulong ng isang dalaga sa kanyang sarili habang nakaharap sa salamin sa loob ng palikurang pambabae sa kanilang eskwelahan. Dis oras na ng gabi pero nanatili siyang mag-isa para gawin ang isang orasyong iilan lamang ang may lakas ng loob na gawin. Dinampot niya ang pulang kandila na nakapatong sa lababo, huminga ng malalim pampawi sa matinding kabang nadarama bago tuluyang sindihan gamit ang posporong nasa kanyang blusa.

Dahan-dahan siyang pumikit at kinapa ang switch ng ilaw sa tabi ng malaking salamin. Patay na ang ilaw, ang mapula-pulang liwanag habang siya’y nakapikit ay tuluyang naging itim. Wala na siyang nagawa kundi mapalunok kahit tuyong-tuyo naman ang kanyang bibig at lalamunan.

Nanatili siyang nakapikit at sinimulan na ang pag-ikot sa kanyang kaliwa, “Bloody Mary…” unang ikot.

“Bloody Mary…” pangalawang ikot.

“Bloody Mary…” pangatlong ikot.

Warm Like Ice

Fiction, make-believe
Monsters of modern folklore –
Mortal’s amusement.

You’re the one I love –
You’re the one I should not love
and yet we collide.

Adrift by nature
the lightness of this dispute –
Affection begins.

Lying next to you
Here in the world of darkness
My arms felt no warmth.

Fire and ice maybe
my flame goes like a meteor –
Unto your coldness.

Cold-hands take the heat
your grey eyes suddenly changed –
Watching it go green.

In a ring of whiff –
The scent of the cold-blooded
they’re here, they’re closer.

As the tension flood
these lightened candles around –
They suddenly died.

Hell against heaven
We are expecting no hope
Destiny’s cruel.

And then it struck me
for the first time I felt cold
it’s my fate, don’t cry.